kiedy leniwym wzrokiem otaczał królewskie rozmowy, dawał czuć,
czuć było, że to proste, że nic,
kiedy leniwym wzrokiem
kiedy padał, na klęczkach wracając, dawał powolność,
że to nie tak, że nie chcieli, czuć dawali,
kiedy padał
skałą ostał, zamarł, leniwo i pusto, nie krępował, dawał,
krzyczeli, wzdrygali, tylko robili
marmur ich kolorem ulubionym,
a on ślepy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz